تعاون در مرتعداری: بررسی عملکرد تعاونی‌های مرتعداری در حفظ و احیای مراتع استان گلستان

نظام تعاونی یکی از پیشرفته‌ترین نظام‌های تولیدی در بخش کشاورزی و منابع طبیعی است. ضرورت توجه به تعاون در مدیریت منابع طبیعی را می‌توان به تهدیدهای موجود و همچنین مسایل و چالش‌هایی نسبت داد که این بخش با آن رو به رو است. علاوه‌بر این، به‌دلیل وسعت زیاد عرصه‌های مرتعی، حفظ و احیا این منابع نیازمند مشارکت فعال مردم و اجتماعات محلی است. تجارب نشان داده است نظام تعاونی به‌عنوان یک نظام مردمی و هماهنگ می‌تواند به متولیان مراتع کشور در حفظ و احیا مراتع کمک نماید. این پژوهش به بررسی عملکرد تعاونی‌های مرتعداری در حفظ و احیا مراتع در استان گلستان پرداخته است. این پژوهش به روش پیمایشی انجام شده است و در آن، 386 عضو عادی و هیأت مدیره از 28 تعاونی مرتعداری مورد بررسی قرار گرفته‌اند. یافته‌ها نشان می‌دهد عملکرد تعاونی‌های مرتعداری در حد متوسط قابل ارزیابی است. همچنین از دید پاسخ‌گویان، عملکرد تعاونی‌های مرتعداری در حفظ و احیا مراتع بهتر و مناسب‌تر از دیگر موارد مرتبط با فعالیت‌های تعاونی‌ها مانند ایجاد اشتغال، تامین آب و علوفه دستی برای دام می‌باشد. در مجموع، اعضا هیأت مدیره، عملکرد تعاونی‌ها را نسبت به اعضا عادی بهتر ارزیابی کرده‌اند. فعالیت بیش‌تر تعاونی‌های مرتعداری در زمینه تأمین تسهیلات بانکی برای اعضا، تأمین آب و آبشخور مناسب برای دام‌ها در سطح مراتع و انجام عملیات ذخیره نزولات آسمانی، از جمله پیشنهاداتی هستند که بر مبانی یافته‌های این پژوهش قابل توصیه می‌باشند.